Gregor i tajemne znaki- Suzanne Collins

Witam Was!
Zapraszam dziś na recenzję książki Gregor i tajemne znaki. Jest to już czwarta część przygód Gregora w Podziemiu.

Możecie się śmiać, ale mimo mojego wieku, nie mogłam się doczekać tej książki!
Z reguły jest tak, że każda kolejna cześć danej sagi bywa coraz bardziej rozczarowująca. Takie obawy pojawiły się i przy tej książce, choć nie mogłam się jej doczekać, bałam się że tym razem pisarka nie sprosta zadaniu, patrząc na to jak wysoką poprzeczkę zawiesiła sobie pisząc poprzednie części.
Z ogromną radością jednak mogę Wam zdradzić iż ta część jest rewelacyjna, ba może nawet najlepsza. Nie mogłam się od niej oderwać! Fenomenalnie wymyślona fabuła, która chwyta nas za gardło i nie chce puścić. Wszystkie przygody i wydarzenia, jakie mają miejsce w tej książce są dobrze przemyślane, dopracowane i tworzą jedną spójną całość, która zachwyca.

Od wieków myszy – chrupacze – były zmuszone stale uciekać, przeganiane z zajmowanych przez nie terenów przez szczury. Teraz jednak chrupacze znikają, a młoda królowa Luksa, która zawdzięcza im życie, zrobi wszystko, by dowiedzieć się dlaczego.

Zaledwie kilka miesięcy wcześniej Gregor i Botka wrócili z Podziemia, gdzie musieli pozostawić chorą mamę. Teraz przyłączają się do wyprawy, której celem ma być jedynie zdobycie informacji – Gregor jest szczęśliwy, że tym razem nie ciąży na nim żadna przepowiednia. Kiedy jednak wychodzi na jaw, jaki los czeka myszy i być może ludzi, wyprawa okazuje się dużo bardziej dramatyczna, niż podejrzewali – a chłopak zaczyna rozumieć, jakiemu proroctwu musi jeszcze stawić czoło.

Zdecydowanie mogę stwierdzić iż w tej książce tkwi pewien fenomen, gdyż jej odbiorca może być w dowolnym wieku. Dzieci będą bawiły nieznane zabawy z podziemia, stworzenia znane z naszego świata, jednak w Podziemiu znacznie większe, potrafiące mówić, porozumiewać się z człowiekiem i traktuje się ich na równi z człowiekiem.

Dla dorosłego, bardziej wymagającego czytelnika, znajdziemy o wiele trudniejsze tematy poruszone w tej książce przez Suzanne, np. Holokaust, walka o równouprawnienie, rasizm, walka o przetrwanie,oraz o tym jak natura bywa okrutna i nie ma w niej miejsca na słabsze jednostki. 

Collins ma niesamowitą lekkość pióra i daje doskonały popis swych umiejętności pisarskich w kronikach Podziemia.

Jak w każdej dotychczasowej części czeka nas wyruszenie w niezwykłe przygody, które zaprowadzą nas na nieznane ziemie Podziemia. Na tej przygodzie nie może zabraknąć Gregor, Luksy, Botki, Tempa, Aresa i reszty standardowej część świty, brakuje jednak Ripreda. Nikt nie wie co się z nim stało, choć Gregorowi bardzo go brakuje przy tej wyprawie, stara się wyciągnąć naukę z poprzednich wypraw, w towarzystwie szczura i próbuje myśleć jak on. 

Wciąż jednak zachodzi w głowę, co mogło się z nim stać i gdzie teraz się podziewa, czasem nachodzi go przerażająca myśl iż może już więcej nie spotkać Ripreda. 

Czy tak się stanie? Przekonajcie się sami!

Choć mam już o wiele więcej lat niż naście, to muszę Wam przyznać, że niektóre opisy drastycznych scen mroziły moją krew, jednak nie będę ukrywać, iż kolejny raz ta książka doprowadziła mnie do łez. 

 "(...) -Ona już się nie obudzi- powiedział.- Nie żyje.

- Nie obudzi się?

- Nie, tym razem nie. Teraz musiała odejść. (...) 

To pytanie wisiało w powietrzu całą wieczność. W końcu odezwał się Howard.

- No wiesz, jest w twoim serduszku.

- Moim serdusku?- Botka położyła sobie obie rączki na piersi.

- Tak. Teraz tam mieszka- potwierdził Howard. (...)"

Po śmierci Gryzuna szczury nie posiadają swojego króla, Mortifer przy radach Złotoustej i paru innych jej kompanów, zaczyna wierzyć w to, iż to on może stanąć na czele szczurów i przejąć dowództwo. Czy Gregor popełnił błąd, darując mu życie, gdy był szczenięciem? Jakie niebezpieczeństwo czyha na Religię? Co dzieje się z myszami? Dlaczego wszystkie stada pozostawiły puste swe terytoria? Czy ktoś po prostu próbuje ich przegnać? A może czyha na nich coś znacznie gorszego?  Ja Wam tego nie zdradzę ;) 

Jednak wszystko znajdziecie w tej książce, a dla Tych którzy myślą iż ta część kronik Podziemia, pozbawiona jest przepowiedni, to pozwolę sobie jedynie powiedzieć: - Kochani, nic bardziej mylnego!

Wszyscy powiadają, że w każdej bajce jest ziarnko prawdy, a jeśli ja powiem, że w piosence dla dzieci również? ;) 

"(...) Mówią że zawsze tu mieszkały. Zwykle to bardzo spokojne miejsce. Nikt im nie przeszkadza. Ale ostatnio wpycha się tutaj prawie całe Podziemie: błyskacze, chrupacze, zębacze, pełzacze, fruwacze, a nawet uśmiercacze- przetłumaczył odpowiedź Hazard. 

(...) - Uśmiercacze?- zapytał.- To grasują tu jeszcze jakies straszne potwoty?

- O nie, Gregorze- odparł Hazard.- To my. My, ludzie, jesteśmy uśmiercaczami. (...)"

Gregor i tajemne znaki jest przepełniona zagadkami, mądrymi przesłaniami, plus do tego zawrotna i niezwalniająca fabuła, a i nie zapominajmy o świetnie wykreowanych postaciach, to mamy fenomenalną książkę, za którą się tęskni.

Podsumowując już, chciałabym wysunąć pewne, może pochopną tezę, jednak mam wrażenie iż przygody Gregora, spokojnie mogłyby iść w konkury z Harrym Potterem. Kronikom Podziemia wróżę wielki sukces! Być może będziemy musieli jeszcze trochę poczekać na ich ekranizację, jednak myślę, że są tego warte.

A dla tych którzy wciąż nie są przekonani, że ta książka jest przeznaczona dla czytelnika w każdym wieku, to powiem jeszcze tylko tyle, że cieszę się że już niebawem pojawi się piąta część i  smutek zarazem mnie ogarnia, że to już koniec. 

Nie zwlekajcie więc Moi Drodzy i sięgnijcie już po pierwszy tom, nada się idealnie na letnie wieczory. 

Pozdrawiam Was i serdecznie polecam 

Justyna.